ஓரிரு எண்ணங்கள் - Muthu Vishwanathan

மனிதன் நடக்க வேண்டியது அவசியமா ? நம் எல்லோருக்கும் இருக்கும் ஒரு கேள்வி. காலால் நடந்து என்ன ஆகி விடப் போகிறது? தினமும் பத்தாயிரம் அடிகள் நடக்க வேண்டும் என்கிறார்கள். சிலர் ஏழாயிரம் என்கிறார்கள். இது அவசியமா? எதாவது உடல் வேலை செய்வது முக்கியமா? ஆரோக்கியத்திற்கும் , கையையும் காலையையும் அசைப்பது சம்பந்தம் உண்டா ? அதிலும் தினமும் நடப்பது அவசியமா? அண்மையில் ஹுபெர்மன் வலையொலி மூலம் மனிதனின் நிணநீர் மண்டலம் குறித்து அறிய நேர்ந்தது. இது எனக்கு கண்திறப்பாய் அமைந்தது. எனவே அதைப்பற்றிய சிறு குறிப்பு.  நான் என்னுடைய பாட்டியின் ஊருக்கு முழுப்பரிட்சை விடுமுறையில் செல்லும் போது, காலை ஆறரை மணிக்கு வெளியே தெரு பார்த்து போடப் பட்டிருக்கும் திண்ணையில் முதுகு சாய்த்து உட்கார்ந்து பேப்பர் படித்தபடி , தெருவை வேடிக்கை பார்ப்பது எனக்குப் பிடித்த விஷயம். ஊர் கண் விழிக்கும் அந்த வேளையில், மணிகள் லேசாக குலுங்க, கன்றுகள் முன்னாலும் பின்னாலும் ஓட , அவ்வப்போது கம்பு மாட்டின் முதுகில் உறையும் ஓசையுடன் , எருமையும் , பசுவும், காளைகளும் தெருவில் சாணியும், மூத்திரமுமாய் ஒரு பக்கம் ஊரணி பார்த்துச்  செல்லும். மறு...

சில கவிதைகள்  Potholes  ========= எங்கும் இல்லாத குண்டும் குழியுமான  நீளமான சாலையில்  பல கார்களைப் பின் தொடர்ந்து செல்கிறேன்  நேற்று நடை வந்த குழந்தையாய்  ஒரு கால் தரையிலும்  மறு கால் காற்றிலுமாய்  ஒரே சத்தமும் கும்மாளமுமாய்  எதிரும் புதிருமாய்  தத்தித் தாவி  வீதியில் அசைந்தாடிச்  செல்கின்றன    ஒரு ரவுடிக் குழந்தையாய்  டேங்கர் லாரி  எல்லோரையும் முந்தியவாறே  'க்ளக் க்ளக்' என  வழியெல்லாம்  நீரை எல்லோர் மேலேயும்   பீச்சியடித்துக் கடந்து  செல்கிறது  உள்ளே இருக்கும் டிரைவர்கள்  பெற்றவர்களாய்   பல் கடித்துப் பார்க்கிறார்கள் ஒற்றைத்  தாமரை  ============== இந்தப் புதுக் குடியிருப்பில்  தனித் தாமரையாய் அவள்  தனிமை என்கிறாள்  ஏகாந்தம் என்று சொல்லி  தப்பித்துப்  போகிறேன் தணலும் நீரும்  ========== ஓரிரு நாளாய்  உள்ளே தணலும்  வெளியே குளிருமாய் இவ்வுடல்  வழியெங்கும் கனலாய் எரியும்  தாமிர இலைகள்  அதன் மடியைப் பற்றி விழா...

சில கவிதைகள்  ஒரு மறுசுழற்சி  ============ வெள்ளை வெய்யில் அடிக்க ஆரம்பிக்கும்  இந்தக் காலையில் அந்த மாபெரும் குப்பைத் தொட்டியை  ஒருவர் கிளறிக் கொண்டிருக்கிறார்  நான்கைந்து பாட்டில்களை குப்பைத் தொட்டியின்  சுவரில் தலைகீழாய் வடிய வைத்து  சுத்தப் படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்  இன்னும் ஆழமாய் கிளறி பாட்டில்களை மட்டும்  தோளில் தொங்கும் கோணிப்பையில்  ஒவ்வொன்றாய் சேர்க்கிறார் அன்றைக்கு தேவைப்படும் அளவு சேர்ந்தபின்  எடை மதித்து குப்பையை  வாங்கும் கடையில்  அதை பணமாய் மாற்றுகிறார்  அதே மாபெரும் குப்பைத் தொட்டிக்கு எதிர் கடையில்  வேறொரு பாட்டிலை கூண்டின் வழியே  வலது கைவிட்டு வாங்குகிறார்  தலை மேலே தட்டி  டம்ளர் நீர் சேர்த்து  ஒரு வாயில் உள்ளே ஊற்றுகிறார்  காலி பாட்டிலை  அந்த மாபெரும் குப்பைக் தொட்டியில்  வீசியபடி நிழலில் மறைகிறார் அந்த ஒரு முடிவின் மேல் உள்ள சுமை   ============================== இப்போது  இந்த நேரத்தின் பிற எல்லா முடிவுகளும்  அந்த ஒரே ஒரு முடிவின் மேல் ஏறி நிற்...

பாட்டிலும் மூடியும்  -------------------- அவரவர் பாட்டில்கள்   அவரவர் மூடிகள்   அவருடைய ஒரு  பாட்டிலை  என் மூடியை  வைத்தும் மூடலாம்  என்கிறேன்  என்னுடைய ஒரு பாட்டிலை எப்போதும்  ஒருவர்  மூடியை மாற்று  என்கிறார்  எனவே என்  எல்லா பாட்டில்களும்  கசிந்து கழுத்து நடுங்கியபடியே   இருக்கின்றன  ஓர்  கணத்தில்  எல்லா மூடிகளையும்  கழற்றி  விண்  பார்க்க  பாட்டில்களை வைத்தேன்   கையில் இருந்தது பெரும்பாலும்  காலி பாட்டில்கள் என்றறிந்தேன்  மேலும் சிலவற்றை ஒளி வற்றியது  சிலவற்றை காற்று இல்லாமல் ஆக்கியது  கடைசியில்  ஒன்றை  நானே ஓர்  மிடறாய்   குடித்துக் கவிழ்த்தேன் பாடபேதம் ------------- தொலைபேசிக் கூடுகையில்  அந்தச் சீனாக்கார பெண்மணி  இன்னொருவரை  லகுவாய் மதம் மாற்றினார்  ரவி என்ற ஒரே சொல்லை  ரஃபி என்று மட்டும் மீண்டும் மீண்டும் சொல்லி எதிர்காலம் என்பது  --------------------- இளமையின்  எட்டுத் திசையும் அவரை  உள்ள...

இந்த நாள் ... -------------- நவம்பர் 1 என் வாழ்வில் ஒரு முக்கியமான நாள். இன்றுடன் கல்யாணம் ஆகி பதினெட்டு வருடம் ஆகிறது. ஒரு வயதில் கல்யாண நாள் மறந்துவிடும் என்பார்கள். இப்போதெல்லாம் பெயர்கள் மறக்கின்றன. நேற்று ஒரு அம்மாள் போனில் நான் பையனை வகுப்பில் பேர் போட நினைவில் நிறுத்த வேண்டிய இரண்டு பெயர்கள். அப்புறம் அவர் பெயரை அவர்களிடம் சொல்ல வேண்டுமா என்று கேட்டேன். நல்ல வேலையாக அவர் பெயரை மீண்டும் சொன்னார். ஆக மூன்று பெயர்கள் அரைமணிக்கு நினைவில் நிற்க வேண்டும். மூன்று பெயர்கள் போக அந்தப் பள்ளியின் பெயர் மறந்து போனது, ஒரு மாதிரி பெயரில்லாமல் சமாளித்து முடித்தேன். இப்போது வருகிறது, ஆண்ட அம்மாள் பெயர் ஸ்நேகல். திருமண நாள் அன்று என்றைக்கும் பெங்களூரில் விடுமுறை. கர்நாடகா தனி மாநிலமாக மாறிய நாள். ஆக மறப்பது கடினம். அப்படி ஒரு தானாய் அமைந்த அமைப்பு. அப்படித்தான் வாழ்க்கை சுவரில் கிழித்த இந்த 18வது மணக் கோடும் ஆரம்பித்தது.  காலை காபிக்கு பால் சுட வைக்கும் வேலை முதலில், ஏனோ பித்தா பிறை சூடி என்று வாயில் வந்தது. பின்னர் தெரிந்த இன்னும் சில தேவாரப் பதிகங்கள் காபியுடன் கரடு முரடாய்ச் சொன்னேன். 'அர...